این ویژگی ها به طور جداگانه در زیر توضیح داده خواهند شد.
به طور عادی ترکیبی از برخی از این ویژگی ها در سنگ های آسمانی هست که اجازه ی شناسایی بی ابهام آن ها را به ما می دهد.
نگاره ی بالا یک سنگ آسمانی را که در زمین فرو رفته است را نشان می دهد.
بیشتر سنگ های آسمانی دست کم مقداری فلز آهن دارند (در واقع آلیاژی از آهن و نیکل). شما می توانید درخشش فلز را در سطوح شکسته ی آن ها ببینید. سنگ های آسمانی به طور کامل همواره مقداری فلز دارند و بسته به مقدار فلز آن ها در سه گروه دسته بندی می شوند:
- سنگ های آسمانی فلزی، که 100 درصد از فلز ساخته شده اند؛
- سنگ های آسمانی فلز – سنگ، که دارای 50 درصد فلز و 50 درصد سنگ هستند؛
- سنگ های آسمانی سنگی، که دارای رگه های فلزی کوچکی هستند.
نگاره ی بالا چگونگی پراکندگی فلز در یک شهاب سنگ معمولی (از گونه ی Chondrite )را نشان می دهد. Abbott
بسیاری از سنگ های آسمانی، به ویژه شهاب سنگ های فلزی، بسیار سنگین تر و چگال تر از سنگ های زمینی هستند. چگالی فلز آهن در حدود 8 گرم بر سانتی متر مکعب است، چنانکه بیشتر سنگ های آسمانی دارای چگالی بالاتر از 3.3 گرم بر سانتی متر مکعب هستند.
چگالی شمار کمی از سنگ های زمینی ، البته به جز سنگ های معدن فلزی، بالاتر از این است، که آن ها هم به طور نوعی اکسید آهن (مانند سنگ آهن مغناطیسی و یا هماتیت) هستند.
بیشتر سنگ های آسمانی دارای مقداری آلیاژ آهن - نیکل هستند و به آسانی یک آهنربا را به سوی خود می کشند. شما می توانید به آسانی این و با یک آهن ربا این ویژگی را آزمایش کنید. یک آهنربا بی گمان به سنگ های آسمانی خواهد چسبید به شرط آن که دست کم دارای مقداری فلز باشند. برخی از شهاب سنگ ها مانند گونه ی سنگی آن ها تنها دارای مقدار کمی فلز هستند با این وجود یک آهن ربای آویخته با ریسمان را به سوی خود می کشند.
شهاب سنگ نشان داده شده در نگاره ی بالا فلزی است.
جرم پیروکسین (گونه ای ماده ی معدنی) در شهاب سنگ ها
بیشتر سنگ های آسمانی معمولی که به زمین برخورد می کنند Chondrite نام دارند.
آنان شهاب سنگ های "سنگی" هستند و گلوله هایی کوچک و سنگی را که "جرم پیروکسین" نامیده می شوند دارند. قطر آن گلوله ها در حدود 1 میلی متر است.
نگاره ی بالا سطح برش خورده ای از Chondrite را نشان می دهد. Allende
هنگامی که یک سنگ آسمانی از جو زمین می گذرد یک لایه ی بسیار نازک بر روی سطح بیرونی آن گداخته (ذوب) می شود. این لایه ی نازک "پوسته ی گداخته" نامیده می شود. آن اغلب سیاه و همانند پوسته ی تخم مرغ است (مانند تصویر زیر از سنگ آسمانی Camel Donga ). پوسته ی گداخته همچنین می تواند به رنگ خرمایی روی سنگ های آسمانی رخ بنماید؛ که چرایی آن را باید در وضعیت آب و هوایی پس از فرو افتادن آن ها یافت.
گهگاه هنگامی که یک سنگ آسمانی از جو زمین می گذرد فرم ریگماگلیپت ها را در سطح خود می گیرد. این ها به مانند اثر انگشت شست شما روی خمیر بازی هستند.
تصویر بالا نمونه ای از شهاب سنگ آهنی Sikhote Alin از روسیه را که ریگماگلیپت ها به خوبی در سطح آن پخش شده اند نشان می دهد.
کلمات کلیدی:
